PSİKOTERAPİDE MİZAH KULLANIMI İLE İLGİLİ RİSKLER

Video: PSİKOTERAPİDE MİZAH KULLANIMI İLE İLGİLİ RİSKLER

Video: PSİKOTERAPİDE MİZAH KULLANIMI İLE İLGİLİ RİSKLER
Video: Psikoterapide Aktarım-Karşı Aktarım İlişkileri, Uzman Psikolojik Danışman Psikolog Mehmet Akif AYDIN 2024, Mayıs
PSİKOTERAPİDE MİZAH KULLANIMI İLE İLGİLİ RİSKLER
PSİKOTERAPİDE MİZAH KULLANIMI İLE İLGİLİ RİSKLER
Anonim

Mizah, psikoterapide potansiyel olarak yararlı olsa da, birçok terapist, kullanımıyla ilişkili riskler olduğuna da dikkat çekmiştir. Mizah, aşağılama ve alay etme, sosyal normlara boyun eğmeye zorlama ve problem çözmekten kaçınma gibi olumsuz kullanımlar dahil olmak üzere günlük sosyal etkileşimlerde çeşitli amaçlar için kullanılabilir. Çoğu psikoterapist mizahı bu şekillerde kullanmaktan kaçınmaya çalışsa da, mizahlarının danışanlar tarafından yanlış anlaşılma ve yanlışlıkla müdahaleci veya saldırgan olarak algılanma riski vardır. Mizah doğası gereği belirsiz olduğundan, her zaman yanlış anlama olasılığı vardır. Sonuç olarak, psikoterapistler, mizahi sözlerin danışanlar tarafından nasıl alındığını ve onların duygu ve algılarını nasıl etkilediğini dikkatle izlemelidir.

Mizah kullanan terapist, danışana sorunlarını çok ciddiye almadığı izlenimini verebilir. Terapist, söylediklerinin sadece bir şaka olduğunu açıklamak zorunda kalırsa, bu, mizahın uygunsuz ve patavatsızca kullanılabileceği ve danışanın söylenenleri mizah olarak algılayamaması, terapistin danışanın duygularına ve ihtiyaçlar. Terapistler bazen uygunsuz bir şekilde mizahı kendi sorunlarına karşı savunmacı bir yanıt olarak veya zekalarını göstermenin bir yolu olarak kullanırlar. Danışanlar tarafından kullanıldığında, mizah aynı zamanda sağlıksız bir savunma mekanizması olarak, problem çözmekten kaçınmanın bir yolu olarak veya kendi güçlerini ve duygularını kendi kendine alay ederek değersizleştirmenin bir yolu olarak da hareket edebilir.

Ek olarak, danışanlar uyumsuz, saldırgan bir mizah tarzı sergileyebilirler. Bu danışanlarla mizahi etkileşimlere girerek, terapist istemeden sağlıksız bir mizah tarzını pekiştirebilir.

Mizah kullanmanın bir başka riski de, terapist belirli konuları mizahi bir şekilde ele aldığında, danışan bu konuların tabu olduğunu ve ciddi şekilde tartışılmaması gerektiğini düşünebilir. Ek olarak, danışanlar, bu yüzeysel neşe, altta yatan acı veya kırgınlık duygularını maskelese bile, “sağlıklı bir mizah anlayışına” sahip olduklarını göstermek için terapistle birlikte gülme ihtiyacı hissedebilirler. Bu nedenle, terapistin mizah kullanması, danışanın olumsuz duygularını veya anlaşmazlıklarını ifade etmesini sıklıkla engeller.

Terapistler, yalnızca psikoterapideki tüm iletişimlerinin etkisini dikkatle izlemekle kalmamalı, aynı zamanda mizahın danışanlar üzerindeki etkisine özellikle dikkat etmelidir. Ancak bu, her zaman ciddi olmanız ve mizahtan yoksun olmanız gerektiği anlamına gelmez.

R. Pierce, mizahın genellikle yararlı olmasına rağmen psikoterapide uygunsuz olduğunu öne sürmüştür:

  • bir müşteriyi küçük düşürmek, ona gülmek veya onu taklit etmek için kullanıldığında;
  • dikkati duygusal olarak stresli bir sorundan daha güvenli konulara yönlendirmek için savunmacı bir tepki olarak kullanıldığında;
  • psikoterapinin amacı ile ilgili olmadığında, ancak terapistin kendi eğlence arzusunu tatmin ettiğinde ve değerli zamanını ve enerjisini aldığında.

Psikoterapistler, mizahla ilgili belirli güçlükleri olan danışanlarla ilgilenirken mizahı kullanırken özellikle dikkatli olmalıdırlar. Mizahla ilgili güçlüklerin tamamen farklı bir türü, sorunlarını önemsizleştirmek ve çözmekten kaçınmak için mizahı aşırı kullanan danışanlarda ortaya çıkar. Bu, psikoterapi sırasında patolojik bir mizah biçimi kullanan, psikolojik sorunlarını ve terapötik sürecin kendisini "büyük bir şaka" olarak ele alan danışan türüdür. Mizahın bu kullanımlarına diğer kaçınmacı davranış biçimleri eşlik edebilir. Buradaki amaç danışanın mizah anlayışını ortadan kaldırmak değil, onu gerçeklikle daha bütünleşmiş ve dolayısıyla daha sağlıklı hale getirmektir.

Önerilen: